მეტადონის პროგრამა, რომელიც მიზნად ისახავს ოპიოიდებზე დამოკიდებული პაციენტების მკურნალობას, განსაკუთრებით ისეთ ნარკოტიკებზე, როგორიცაა ჰეროინი, ხშირად იწვევს კამათს საზოგადოებაში. ის გვხვდება როგორც მედიკამენტი, რომელიც დაბლოკავს ოპიოიდების ეფექტს და ამით ეხმარება პაციენტებს, თავიდან აიცილონ ეიფორია და მოხდეს მათი შეჩვევა. თუმცა, მეტადონის გარშემო არსებობს განსხვავებული მოსაზრებები, რადგან მისი გამოყენება გარკვეული რისკებსაც უკავშირდება.
რა არის მეტადონი?
მეტადონი სინთეზური ოპიოიდია, რომელიც შექმნილია იმისთვის, რომ შეამციროს ნარკოტიკების მოხმარების სურვილი. მისი მოქმედების პრინციპი დაფუძნებულია იმაზე, რომ ის ნარკოტიკის ჩანაცვლებას ახდენს და ამით ბლოკავს ისეთ სერიოზულ სიმპტომებს, როგორიცაა ანტივენაციური სინდრომი.
1. მეტადონზე ახალი დამოკიდებულების შექმნა
მეტადონი, როგორც ოპიოიდი, არის ნარკოტიკი და ხშირად პაციენტებში ვითარდება ახალი დამოკიდებულება ამ ნივთიერებაზე. იმის მაგივრად, რომ პაციენტმა თავი დააღწიოს ნარკოდამოკიდებულებას, იგი შესაძლოა დამოკიდებული გახდეს მეტადონზე, რაც ეწინააღმდეგება მკურნალობის მიზანს.
მაგალითი: არსებობს შემთხვევები, სადაც პაციენტები, რომლებიც ჰეროინის ან სხვა ნარკოტიკის მოხმარებას წყვეტენ მეტადონის პროგრამის დახმარებით, კვლავ ეჩვევიან მეტადონს და ვერ ახერხებენ მასზე თავის დანებებას მრავალი წლის განმავლობაში, რაც იწვევს მუდმივ დამოკიდებულებას.
2. პროგრამის ბოროტად გამოყენება
მეტადონის თერაპია ზოგჯერ შეიძლება იყოს ბოროტად გამოყენებული პაციენტების მიერ, რომლებიც არ იღებენ მას მკაცრად განსაზღვრული დოზირებით. შედეგად, მედიკამენტის გაზრდილი დოზები ან მისი გაყიდვა შავ ბაზარზე ხდება.
მაგალითი: მეტადონის არალეგალური გაყიდვის შემთხვევები ზრდის შავ ბაზარზე ნარკოტიკების ხელმისაწვდომობას, რაც ხელს უწყობს ნარკომანიის გავრცელებას. ეს აჩვენებს, რომ მეტადონის პროგრამა შესაძლოა კონტროლირებადობაზე მეტად სახიფათო გახდეს საზოგადოებისთვის.
3. მუდმივი გადაწყვეტილებების არარსებობა
მეტადონი ხშირად არის დროებითი გამოსავალი, რომელიც არ ეხება ნარკომანიის ძირეულ მიზეზებს. პაციენტები ხშირად ხდებიან დამოკიდებულები მეტადონის პროგრამაზე წლების განმავლობაში, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი საბოლოოდ გაუმკლავდნენ ნარკოტიკულ პრობლემებს. შესაბამისად, პროგრამა მხოლოდ შეზღუდული დროით ამცირებს ნარკოტიკების მოხმარების ჩვევას.
მაგალითი: არაერთი კვლევა აჩვენებს, რომ პაციენტები, რომლებიც მრავალი წლის განმავლობაში არიან მეტადონის პროგრამაში, არ ახერხებენ ნარკოტიკებისგან სრულად განთავისუფლებას და პროგრამის შეწყვეტის შემდეგ კვლავ უბრუნდებიან ნარკოტიკებს.
4. დაზიანება ჯანდაცვის სისტემასა და საზოგადოებაზე
მეტადონის თერაპიის მუდმივი ხარჯები დიდ ზეწოლას ახდენს ჯანდაცვის სისტემაზე. ეს ფული შეიძლება უფრო ეფექტური პროგრამებისკენ მიმართულიყო, რომლებიც პირდაპირ ებრძვიან ნარკომანიის პრობლემას, მაგალითად, რეაბილიტაციის ცენტრების დაფინანსებაზე ან ნარკოლოგიური დახმარების ხარისხის გაუმჯობესებაზე.
მაგალითი: სახელმწიფოებისა და ჯანდაცვის პროგრამების რესურსების გამოყოფა მეტადონის თერაპიისთვის ხშირად ზღუდავს ფინანსების მობილიზაციას უფრო ეფექტურ სამკურნალო მეთოდებზე, რაც შედეგიანობით ხელს შეუწყობდა ნარკოდამოკიდებულთა რიცხვის რეალურ შემცირებას.
დასკვნა
მეტადონის პროგრამის აკრძალვა შესაძლოა გახდეს ნაბიჯი ჯანსაღი და მდგრადი ნარკოლოგიური დახმარებისკენ, რომელიც ფოკუსირდება პაციენტების რეალურ გამოჯანმრთელებაზე და არა უბრალოდ ახალი დამოკიდებულების შექმნაზე. რესურსების გადანაწილება უფრო სრულყოფილი და ეფექტური მეთოდებისკენ, როგორიცაა ფსიქოლოგიური და სოციალური რეაბილიტაცია, შეიძლება გახდეს ოპტიმალური გამოსავალი ნარკომანიის წინააღმდეგ ბრძოლის საქმეში.
ვებგვერდის ადმინისტრატორი.